KUŞKUSUZ GERÇEKLER

 KALABALIK    Bu yazı yazma işleri çok acayip bazen diyorsun ki başlayayım ve yazayım ertesi gün hevesin kaçıyor. Her neyse son günlerde birazcık olan hevesimle bugün burada yazıyorum.      Bir kaç gündür farklı lokasyonlara yolculuk etmem, insanların telaşına şahit olmam ve aslında ne olduğumuzu öğrenmem beni bu yazıyı yazmaya sürüklüyor. Huzur, sessizlik ve sakinliktir derdim her zaman ama yaşadıkça değişiyorum sanırım çünkü kalabalıkları seviyorum.      İnsan ıssız bir adaya düştüğünde yanına en önemli neleri alır? Bir kitap, bir fener, yiyecek veya yaşamda kalma ürünleri mi? Bu sorunun cevabı bugün herkes için özeldir. Çünkü çoğumuzun amacı yalnızlığı örtbas etmektir.       Sabah iş saatlerinde uyanan milyonlarca insanın bazı şeyleri elde edebilmek için aynı anda senkronize seyehati kalabalık mıdır? Kalabalıkları insanlar mı oluşturur? Bazı sorularımın cevaplarını bulabilmek adına çoğu zaman düşünürüm eskisi gibi herke...

      Arınmış yeni bir başlangıç. İnsan okur, insan öğrenir, insan büyür en önemlisi insan yaşar.  Bugün buradayız çünkü yaşama dair hassas noktalarımız köreldi. Yaşamayı nefes almaktan ibaret bir hal haline getirdik.  Bundan önceki yazılarıma göz atacak olursanız empati kurmaktan ne kadar çok bahsettiğimi fark edeceksinizdir. Peki ya neden bu kadar önemliydi? Uzun süredir bizimle birlikte yaşayan farklı toplulukların içerisine girdikçe, mazlumun neden mazlum olduğunu öğrenmek için mücadele verdikçe fark ettim. Empati kurmak gerçekten çok zor ama imkansız değil. Kelebeklerin ömrü kadar ömrü  olduğunu düşünenlere sesleniyorum buradan ruhunuzu diriltmek için sadece kozanızı terk etmelisiniz.  Gelecek için size ve herkese ihtiyacımız var. 

     Şuan oldukça sessiz bir yerden yazıyorum bu yazıyı. Arka planda çalan hafif klasik müzik ve sadece onu duymamı engelleyecek olan klavyenin tuşlarının sesi.      Hepimiz bir yerlerde huzuru aramak için yaşıyoruz, tamamen huzurlu sakin ve mutlu olmak için. Özellikle büyük şehirlerde yaşayan biz buna hasret kaldık. Sessizliğe.      Hadi etrafımızda ki tüm seslerden ve gürültüden uzaklaşarak sessiz bir köşe belirleyelim. Bu köşede düşünelim, neye neden ihtiyacımız olduğunu. Kalabalık yaşamların, sıkışık apartmanların arasında boğulup kalmışken neden diye soralım kendimize. Bizim buna gerçekten ihtiyacımız var mı?     İçinden çıkılamaz bir kalabalığın oluştuğu, her seferinde yıllardır aynı yerde oturmana rağmen kapının önüne çıktığında gördüğün yabancı yüzler seni de huzursuz etmiyor mu? Sor kendine neden bu kadar fazla, fazlayız. Yaşamayı mı bilmiyoruz yoksa şuan ki yaşamımıza yaşam mı diyoruz. Yüksek stres, yüksek gürültünün içind...

      Ayrılıkları pek sevmem çünkü her seferinde bir taraf gerçekten üzülür. Biz bu yazı yazma işlerine uzun bir süre ara verdikten sonra sanırım tekrar başlayacağız. Uzatmadan pek sıkmadan haliyle sizi de yormadan direk konuma giriş yapayım. Bugün konumuz İnsan.     İnsan insan dedikleri     İnsan nedir şimdi bildim     Can, can deyü söylerlerdi     Ben can nedir şimdi bildim     Ne güzel bahsetmiş Muyiddin Abdal bu şiirinde insandan.      Daha önce kaçımız etrafına bakıp çevresindeki insanların ne yaşam yaşadıklarını, ne zorluklara göğüs gerdiklerini veya ne gibi mutluluklara şahit olduklarını düşünmeye çalıştı. Anlık olarak dünyada bulunan 8 milyar insandan sadece biri olan bizim kendimize göre dertlerimiz varken kalan herkesin derdine empati kurabilmek zordur. Gelin birlikte bir köşeye geçelim ve sadece seyredelim. Kiminin acelesi, kiminin umutsuzluğu, kiminin sakin adımları bize çok şey anlatacaktır. İn...

      Uzun süredir konuşmuyoruz sevgili klavye, Bir süredir yoğun tempoda yetiştirmeye çalıştığım projeler, sunumlar, raporlar bir hayli beni yordu.  Eee haliyle baştan sağma seninle konuşmamak için sabırla doğru anı bekledim.   Sanırım doğru an geldi.      Bugün başlığımız GEÇMİŞİNDEN SIYRILMAK. Her insanın uzunca anlatacağı geçmişi vardır. Bazen bizleri hüzünlendiren, bazen mutlu yapan, bazen keşke çektiren anılarımız gelir aklımıza. Peki bu anılar ne kadar anı ve ne kadar bizimle yaşayacak.  İnsan düşünen bir varlıktır ve düşündüğü müddetçe geçmişi yanından ayrılmayacaktır, bu tecrübedir aslında. Geçmişimizin farklı olaylarla dolu olması günü geldiğinde bizleri düşüncelerden oluşan bir bataklığa çekmeye başlar. Bu bataklık çoğu zaman bizlerin içinden çıkamayacak bir depresyona girmemize sebep olur.  Peki yarın?       Yarın aslında bugünün temelleridir. Geçmişinden Sıyrılmak başlığı benim için derin anlam taşıy...

     Yeniden merhaba, uzun bir ara sonucu yazmaya başlamak garip bir his. :)     Bugün başlığımız DETAYLAR.     Doğru işe odaklanmak çoğu zaman bize başarı getirir sonuçta odaklandığımız nokta doğrudur. Burada çoğu zaman sormayı unuttuğumuz bir soru mevcut, ne kadar doğru?     Bazen ufak bir işi yaparken dikkatimizi sadece o işe ve işten kaynaklı olaylara verdiğimiz için işin çevresinde veya kendi çevremizde oluşan detaylara bakamayız. (Aslında bazen değil sıklıkla :))  Peki neden bu kadar önemli bu detaylar? Bu soru aslında cevabının uzun uzun tartışılabileceği bir konuya kapı aralıyor. Detaylar günlük yaşantımızda her ne kadar bizlerin dikkat etmediği konular olsa da detaylara baktıkça insanlar evrilir. Bazen bir resmin bütün sanatı detaylarda saklıdır. Biz kullanıcılar genellikle alıştığımız gibi sadece resmin kendisine odaklandığımız için detayları fark etmek veya etmemek bizleri ilgilendirmez çünkü resmin geneli güzeldir. Bu algı to...